هنگامی که اندازه را تعیین کردید، باید به صحافی نگاه کنید، که روشی است که توسط آن ورق های کاغذ به یکدیگر در یک دفترچه چسبانده می شوند.
انواع مختلفی از صحافی وجود دارد، و برخی از آنها اغلب با اندازه های خاصی از نوت بوک یافت می شوند.
برای مثال، صحافی منگنه اغلب در نوت‌بوک‌های جیبی یافت می‌شود.
حلقه های مارپیچی بیشتر در نوت بوک هایی با اندازه Letter دیده می شوند.
کارشناسانی که با آنها صحبت کردم عموماً صحافی های دوخته شده را ترجیح می دهند، هرچند ایان هدلی از قلم ها! کاغذ! مدادها!
با منگنه ها مشکلی نداره او می‌گوید: «دفتر ایرانی اسلامی معمولاً منگنه‌بندی می‌شوند و برای آن اندازه خوب کار می‌کنند.
چسباندن چسب اگرچه هدلی می‌گوید گاهی اوقات می‌توان آن را به خوبی انجام داد احتمالاً بهترین انتخاب شما نیست.
نوت‌بوک‌های چسب‌دار استحکام کمتری دارند و معمولاً در صاف قرار دادن مشکل دارند.
افراد جدی نوت‌بوک اغلب مارپیچ‌ها را دوست ندارند، توجه داشته باشند که این نوت‌بوک‌ها معمولاً از حالت خمیده خارج می‌شوند و باعث می‌شوند که نوت‌بوک کاملاً صاف نباشد.
صحافی های دوخته شده، یا ترکیبی از دوخت و چسب، این مشکلات را ندارند.
این سبک وزن سبک است، به نوت بوک اجازه می دهد صاف قرار گیرد و صفحات را محکم در جای خود نگه می دارد.
شما یک صحافی دوخته شده می خواهید.
وزن کاغذ موضوع پیچیده ای است.
ممکن است فکر کنید که کاغذ ضخیم تر بهتر است، اما همیشه اینطور نیست.
هدلی می‌گوید: «به اندازه کافی خنده‌دار، اگر قصد استفاده از یک خودکار را دارید، ضخیم بودن لزوماً به معنای خوب نیست» زیرا جوهر یک خودکار می‌تواند به کاغذ ضخیم تبدیل شود و باعث «پر شدن» شود.
اما کاغذ خیلی نازک می تواند منجر به پاره شدن یا گذاشتن تورفتگی در صفحات دیگر شود، مشکلی که به عنوان “شبح” شناخته می شود و معمولاً در فیلم های پلیسی قدیمی دیده می شود، جایی که کارآگاه به آرامی روی صفحه دفترچه یادداشت با یک مداد سایه می اندازد تا نشان دهد که چه چیزی فرورفته شده است.
