رای یک زن، شال به معنای مشابه مردانی است که کراوات می‌بندند، این نوعی ارتباط برای بیان احساس سبک و منزلت فردی یا مشخص کردن شخصیت او و حتی نشان دادن اعتقادات او، خواه سیاسی یا مذهبی است.
حتی زمانی که کریستین لاگارد، مدیر عامل پیشین بانفوذ صندوق بین‌المللی پول، با شال بر روی شانه‌هایش در اجلاس G8 شرکت کرد، بی‌بی‌سی شال‌ها را نماد «جدید» قدرت نامید.
وضعیت اقتصاد جهان با توجه به اهمیت استراتژیک شال، این اقلام مد خاص اغلب به عنوان جذابیتی در نظر گرفته می شوند که نشان دهنده نقش یا اهمیت فردی در یک سازمان است.
شال به عنوان لباس خود چیزی جز جدید است، استفاده از شال را می توان در تمدن های باستانی دنبال کرد.
در یونان باستان، شال نخی زنانه را فوکال یا سوداریوم (که به معنی «پارچه عرق» می‌گویند) می‌گفتند و برای پاک کردن عرق گردن و صورت در هوای گرم استفاده می‌شد.
آنها در اصل توسط مردان به دور گردن می‌بستند یا به کمربندشان می‌بستند.
در مصر باستان، شال ها به عنوان پایه ای برای سرپیچ های سنگین و در عین حال تزئینی یا جواهرات استفاده می شد یا دور سر پیچیده می شد.
آنها در میان اشراف مصری محبوب بودند و حتی ملکه نفرتیتی مشهور آن را می پوشید.
انتقال کارکرد شال از یک تکه پارچه عملی صرف به یک اکسسوری مد در اواخر قرن نوزدهم تا بیستم آغاز شد.
چهره‌های نمادین، مانند آدری هپبورن و گریس کلی، افرادی هستند که می‌توانند شال‌های ابریشمی ظریف را با پوشیدن آنها به‌عنوان سرپوش در هنگام حضور در مراسم‌های عمومی به کانون توجه نشان دهند.
با روند رو به رشد پوشیدن شال برای تراوش در استایل افراد، بسیاری از خانه های مد شروع به تولید شال به عنوان لوازم جانبی مد در سبک های مختلف با استفاده از طیف گسترده ای از پارچه ها کردند.
