آغاز پاکسازی انسان به دوران ماقبل تاریخ برمی گردد.
از زمانی که آب یک عنصر ضروری برای زندگی بود، اولین جوامع بشری دائماً در کنار آب زندگی می کردند.
بسیار محتمل است که این انسان های اولیه چیزی در مورد خواص پاک کنندگی آب می دانستند.
ماده ای صابون مانند که در حفاری های بابل باستان در یک گلدان سفالی پیدا شد به قرن چهارم قبل از میلاد باز می گردد.
گواه این است که شما قبل از سال 2800 شناخته شده اید.
کتیبه های روی این گلدان خاکی جوشش خاکستر و روغن را شرح می دهد.
این نیز یکی از روش های ساخت صابون سیو هلو است.
اما این عبارت در اینجا یک عبارت «صابونی» به معنایی که ما آن را درک می کنیم نیست.
این فقط به موادی اشاره دارد که به عنوان کمک به عوامل حالت دهنده مو استفاده می شود.
سوابق نشان می دهد که مصریان باستان به طور مرتب حمام می کردند.
یک سند پزشکی در پاپیروس ایبر معرفی یک ساختار ماده صابونی مانند حاصل از ترکیب روغن های حیوانی و گیاهی، برای شستشو و همچنین برای درمان بیماری های پوستی را توصیف می کند.
تقریباً در همان زمان، موسی قوانین مربوط به پاکسازی شخصی را به صورت مکتوب برای بنی اسرائیل شرح داد. در عین حال دین را با سلامتی و تندرستی، پاکیزگی مرتبط می دانست.
از توضيحات كتب مباركه آنها چنين بر مي آيد كه آنها نوعي تار مو را از مخلوطي از خاكستر و روغن مي دانستند.
یونانیان اولیه به دلایل زیبایی شناختی حمام می کردند، احتمالاً از صابون استفاده نمی کردند.
بدن خود را به جای صابون با قالبی از خاک و گل و پوکه و خاکستر تمیز کردند.
سپس خود را با روغن مایع روغن کاری کردند و با ابزار فلزی معروف به قاشق حمام، کثیفی و روغن را از بدنشان پاک کردند.
آنها لباس های خود را در نهرها بدون صابون می شستند.
نام این صابون از کوه “ساپو” گرفته شده است، جایی که بر اساس داستان روم باستان حیوانات را قربانی می کردند.
