بسیاری از ما شیره انگور را با شراب مرتبط می‌دانیم.
این نوشیدنی الکلی معروف در جهان در واقع از گل باید تهیه می شود که در 7 تا 23 درصد علاوه بر آن پوست، پالپ و دانه های میوه تشکیل شده است.
در همین حال، شیره انگور مانیزان از نظر قوام بسیار خالص تر است، بنابراین پس از تخمیر شراب واقعی نمی دهد، اما با این وجود از نظر طعم و سلامت بسیار جذاب است.
شیره انگور، البته، یک جایگزین عالی برای شراب است، به عنوان مثال، در مراسم مذهبی در میان پروتستان ها و گاهی اوقات یهودیان نیز استفاده می شود.
در طول جنگ جهانی اول، این نوشیدنی مورد علاقه سربازان نیروی دریایی آمریکا بود که از نوشیدن مشروبات الکلی منع شده بودند.
همچنین در دوران ممنوعیت، زمانی که به معتبرترین محتوای عینک تبدیل شد، نقش مهمی ایفا کرد.
این محصول که از انگورهای تیره و روشن تولید می شود، رنگ های جذابی به خود می گیرد که در شیشه بسیار عالی به نظر می رسد، بدون اینکه بدن را با الکل سنگین کند.
نسبتاً به راحتی در دسترس است، هم به صورت 100٪ و هم به صورت نوشیدنی های شیرین یا گازدار در فروشگاه ها ظاهر می شود.
برخلاف شراب که معمولاً از انواع انگور تخصصی با میوه های کوچک و معطر تهیه می شود، شیره انگور معمولاً از کنکورد تیره یا نیاگارای روشن تهیه می شود.
میوه ها در نیمکره شمالی معمولاً بین ماه های آگوست و اکتبر برداشت می شوند و به شکل دسته های کامل به کارخانه های فرآوری منتقل می شوند.
مرحله اول درمان شستن در محلول ضعیف پرمنگنات پتاسیم و سپس از بین بردن ساقه و برگ است.
ماشین های مدرن می توانند همزمان میوه ها را آسیاب کنند و از شر زباله های سبز خلاص شوند.
سپس تفاله را تا دمای حدود 70 درجه سانتیگراد گرم می کنند تا رنگ موجود در پوست انگور به درستی خود شیره را رنگ کند.
سپس به صورت مکانیکی فشار داده می شود تا یک نوشیدنی تازه شیرین نشده به دست آید که با تانن و ژلاتین شفاف می شود.
آخرین مرحله تولید پاستوریزاسیون است که در سال 1869 توسط پزشک و دندانپزشک آمریکایی توماس برامول ولش در زمینه شیره انگور پیشنهاد شد.
او اولین کسی بود که از گرما برای جلوگیری از تخمیر آب میوه استفاده کرد و شراب بدون الکل برای اهداف مذهبی تولید کرد.
اجازه دهید اضافه کنیم که نام تجاری Welch احتمالاً تا به امروز مشهورترین تولید کننده شیره انگور در ایالات متحده است.
