از آنجایی که خواربارفروشی ها انواع محصولات انار (میوه، دانه ها، آب میوه) را در راهروی محصولات حمل می کنند، اگر نتوانید بطری را پیدا کنید، همیشه می توانید خودتان آن را بسازید.
نکاتی که در هنگام خرید باید در نظر داشته باشید این است که یخ بدون شکر اضافه شده را در نظر بگیرید.
اگر آریل می‌خرید، حتماً لقمه‌های زرشکی را انتخاب کنید که قهوه‌ای نباشند، زیرا طعم آن‌ها کمی بد است. اگر از صفر شروع می کنید، باغ مینهتونکا توصیه می کند انارهایی را انتخاب کنید که بزرگ، شش ضلعی و سنگین هستند تا از حداکثر آبدار بودن اطمینان حاصل کنید.
جالب اینجاست که رنگ پوست ربطی به رسیده بودن آن ندارد، بلکه تنوع دارد.
صرف نظر از اینکه سس انار شما خانگی است یا از فروشگاه خریداری شده است، آن را پس از باز کردن در یخچال نگهداری کنید.
در حالی که می تواند تا یک سال باقی بماند، به مرور زمان غلیظ می شود و بر بافت و کیفیت آن تأثیر می گذارد.
به همین دلیل است که نیویورک تایمز مصرف آن را در عرض سه ماه توصیه می کند.
به گزارش گاسترونومیکا، انار از زمان‌های قدیم به عنوان یک غذای فوق‌العاده در نظر گرفته می‌شد، زیرا به دلیل خواص دارویی آن که از سلامت دستگاه گوارش و تولید مثل حمایت می‌کرد، به بهبود زخم‌ها و حتی کمک به حالت تهوع ستایش می‌شد.
در حالی که مصرف کامل انار (دانه ها و آب آن) منبع بیشتری از مواد مغذی و فیبر را به همراه خواهد داشت، آب انار هنوز هم فواید قابل توجهی دارد.
Healthline توضیح می دهد که آب انار علاوه بر اینکه منبع فولات و ویتامین K است، سرشار از آنتی اکسیدان هایی مانند پلی فنول ها و آنتوسیانین ها است که به جلوگیری از خطر سرطان، حمایت از سلامت قلب و عروق و کاهش التهاب مزمن کمک می کند.
به طور پیش فرض، ملاس انار فواید بسیاری برای سلامتی دارد.
با این حال، خانگی همیشه سالم تر است.
مطالعه‌ای که توسط Food Bioscience انجام شد نشان داد که در مقایسه با نمونه‌های تجاری ملاس انار، نسخه‌های خانگی به دلیل حداقل پردازش و تصفیه، فعالیت آنتی‌اکسیدانی بالاتری از خود نشان می‌دهند.
