ما اغلب آنها را به اشکال مختلف می خوریم – شیرین، شور، با این حال، آیا قول «من می دانم چه می خورم» در این مورد مناسب است؟ آیا همیشه می دانید ژله ای که به تازگی خورده اید از چه چیزی تشکیل شده است؟
ژله یا سایر مواد ژل کننده اغلب در منوی ما وجود دارد، شایان ذکر است که ژله را می توان از آگار، ژلاتین، کاراگینان یا پکتین به دست آورد.
ژله نوبل خواص زیادی دارد؛ عملاً در آب سرد نامحلول است اما می تواند متورم شود.
توانایی جذب و جذب آب از 400 تا 1000 درصد وزن آن متغیر است. آگار تقریباً به طور کامل در آب داغ حل می شود.
محلول داغ آگار با آب پس از سرد شدن به ژلی تبدیل می شود که در قنادی به آن سل می گویند.
آگار حل شده در مقدار کمی آب را می توان با چاقو برش داد اما متاسفانه در محیط اسیدی خاصیت ژل شدن خود را از دست می دهد.
می توانید شربت سیب زمینی را به آگار اضافه کنید که به عنوان یک ضد بلور عمل می کند و از خشک شدن ژله محافظت می کند.
– ژله ژلاتینی رنگ و بو ندارد، می توان طعم دهنده ها را به آن اضافه کرد، ژلاتین می تواند گوشت گاو یا خوک باشد.
کاربرد بسیار زیادی در آشپزخانه دارد – مقدار زیادی از آن در شیرینی ها وجود دارد و اغلب برای دسر یا غذاهای گوشتی استفاده می شود.
ما اغلب متوجه نمی شویم که گاهی اوقات ژلاتین در مارگارین، غذاهای کنسرو شده و بسیاری از محصولات آماده دیگر یافت می شود.
این یک ماده طبیعی است که به خوبی در آب گرم حل می شود، لطفا توجه داشته باشید که افزودن کیوی تازه یا آناناس به آن از غلظت آن جلوگیری می کند!
ژله کاراژن به خوبی در آب حل می شود، اما در عین حال عملاً در اکثر حلال های آلی نامحلول است، از جلبک دریایی به دست می آید.
ژل های عالی از کاراگینان (در دمای 30 درجه) ساخته شده اند، شایان ذکر است که این ماده به اسیدها و PH زیر 3.5 حساس است.
برای به دست آوردن ژل یکنواخت باید از شکر ریز برای آن استفاده کرد.
ژله پکتین محلول در آب است، اغلب از مرکبات، سیب یا گلابی به دست می آید.
ژله های پکتین دارای بافت بسیار لطیف و طعمی با طراوت هستند.
قوام آن لاستیکی نیست و مهمتر از آن نیازی به خیس خوردن ندارد.
هنگام تهیه ژله از این نوع، کنترل میزان قند محلول بسیار مهم است.
