هر کفش کوهنوردی مردانه و هر پا کمی متفاوت است. بنابراین، برای هر کوهنورد مهم است که بر خلاف یک نمودار کلی، یک احساس شهودی برای اینکه این نقاط تعادل در رابطه با پای خود هستند، ایجاد کند.
ما اصول اولیه کفش های کوهنوردی را با لبه داخلی، رایج ترین نقطه تعادلی که در کفش کوهنوردی استفاده می شود، آغاز می کنیم.
در حالی که بسیاری از مربیان به این نکته به عنوان “ایستادن روی انگشت شست پا” اشاره می کنند، این کمی گمراه کننده است. لبه داخلی در واقع زیر انگشت شست پا نیست، بلکه در پایه آن انگشت پا قرار دارد. نزدیک محل اتصال است که به بقیه پا متصل می شود.
در مرحله بعد، به لبه بیرونی نگاه خواهیم کرد. این نقطه تعادل نیز در نزدیکی پایه دو انگشت قرار دارد، دو انگشتی که در کنار انگشت صورتی قرار دارند.
لبه بیرونی کمتر از لبه داخلی استفاده می شود. به طور کلی برای مجموعه ای از حرکات تخصصی به نام قفل پیچشی استفاده می شود. مفهوم نهایی درک کفش های کوهنوردی، نقطه تعادل “پنجه” کفش است. این ساده ترین نقطه برای شناسایی در کفش کوهنوردی است، زیرا جایی است که کفش کوهنوردی شما به یک نقطه می رسد.
یکی از جنبه‌های جالب «پنجه» کفش کوهنوردی این است که هیچ یک از انگشتان پای شما در این نقطه درست نمی‌نشیند. به طور کلی، “پنجه” کفش شما بین انگشت شست پا و بلندترین انگشت شما قرار دارد.
پنجه کفش کوهنوردی معمولاً برای حرکات تخصصی استفاده می شود. معمولاً پنجه برای قرار دادن کفش در جیب های کوچکتر یا برای انواع خاصی از لکه گیری است.
کفش‌های کوهنوردی به شکلی مناسب روی پای شما قرار می‌گیرند و چسبندگی طبیعی آن‌ها به شما کمک می‌کند روی دیوار نگه دارید. نقاط تعادل اصلی شما لبه داخلی و خارجی و انگشت پا هستند. مقاله بعدی ما، «اشتباهاتی که کوهنوردان جدیدتر باید از آن اجتناب کنند»، بر نحوه استفاده کارآمد از کفش های کوهنوردی برای به دست آوردن بهترین نتیجه از صعود تمرکز خواهد کرد.
