رنگ یک شی به طور کلی با رنگ نوری که منعکس می کند تعیین می شود. یک ماشین قرمز نور قرمز را منعکس می کند و همه رنگ های دیگر را جذب می کند. یک جسم سیاه همه رنگ ها را جذب می کند و هیچ کدام را منعکس نمی کند. از سوی دیگر، سفید انعکاسی از همه رنگ ها است. به همین دلیل است که پوشیدن سفید در روزهای گرم تابستان معمولاً احساس بهتری نسبت به مشکی دارد.
در زیر آن کت سنگین که از پوست خرس ساخته شده اند خرس های قطبی پوست سیاهی دارند. این یک سازگاری برای کمک به آنها برای جذب هرچه بیشتر گرما از پرتوهای خورشید است. می دانم که دارید فکر می کنید، “آیا آن خز سفید همه چیز را منعکس نمی کند؟”
خز خرس قطبی در واقع سفید نیست! توخالی است و از کراتین شفاف ساخته شده است، بدون رنگدانه. هنگامی که نور خورشید به خرس برخورد می کند، تحت یک فرآیند پراکندگی پیچیده در خز قرار می گیرد (بیشتر در این مورد)، با مقدار کمی نور در نهایت منعکس می شود. از آنجایی که نور خورشید سفید است، این رنگی است که ما تصور می کنیم خرس های قطبی هستند.
نحوه عملکرد خز خرس قطبی هنوز موضوع تحقیق و بحث است. مطالعات اولیه به این نتیجه رسیدند که خز آنها مانند کابل های فیبر نوری عمل می کند. تصور می‌شد که نور وارد یک فیبر موی توخالی شده و از داخل به عقب و جلو می‌پرد تا اینکه مستقیماً به پوست خرس منتقل می‌شود. مطالعات بعدی نشان داد که توانایی یک تار مو برای انتقال نور ضعیف است و تنها در شرایط عالی می‌تواند به اندازه کافی در یک فیبر حرکت کند تا به پوست برسد.
به عبارت ساده‌تر، نور فقط برای مدت کوتاهی روی یک تار مو حرکت می‌کند، قبل از اینکه پراکنده شود و موها را ترک کند. یکی دیگر از موهای اطراف نور پراکنده شده را می گیرد و این روند بارها و بارها تکرار می شود تا زمانی که نور توسط پوست خرس جذب شود یا در گرما پخش شود و توسط پوشش ضخیم به دام بیفتد.
مقداری از آن نور به عقب پراکنده می شود و همان چیزی است که به خرس ها ظاهر سفید آنها را می دهد. اگر این فرآیند پراکندگی نبود، خز خرس کاملاً شفاف بود و ما می‌توانستیم پوست سیاه آنها را ببینیم. خرس های قطبی در هنگام شکار به ظاهر سفید خود برای استتار متکی هستند، بنابراین خرس قطبی سیاه احتمالاً زیاد دوام نخواهد آورد.
- منابع:
