لباس یا لباس اصطلاحات جمعی هستند که برای توصیف انواع مختلفی از مواد پوشیده شده بر روی بدن استفاده می شوند.
محافظت از بدن در برابر سرما، باران و سایر تغییرات آب و هوایی یا شرایط آب و هوایی یک ویژگی انسانی است.
به گفته مردم شناسان، هیچ اطلاعاتی در مورد زمان شروع استفاده از لباس توسط انسان وجود ندارد.
با این حال، برخی سوابق می گویند که انسان ها از حدود یک میلیون سال پیش شروع به پوشیدن لباس کردند که اولین لباس که زنان استفاده کردند مانتو زنانه ساده بود.
انسانهای اولیه که دو میلیون سال پیش میزیستند با پیچیدن برگ درختان، علفهای بافته شده یا پوست درختان، استخوانها، جمجمه و پوست حیوانات مرده و غیره بدن خود را میپوشانند و از آن محافظت میکردند.
نئاندرتالها، زیرگونهای از انسانهای باستانی و جنس متمایز همو، گونهای منقرض شده هستند که از حدود ۴۰۰ هزار سال پیش تا ۴۰ هزار سال پیش در کشورهای اوراسیا زندگی میکردند و اولین انسانهایی بودند که لباس پوشیدند.
ایده دوخت لباس از این نئاندرتال ها سرچشمه گرفته است، زیرا آنها پوست حیوانات را می دوختند.
با گذشت زمان، لباس عوض شد. طبق تاریخ، لباس ها همراه با فرهنگ، مد و ثروت تغییر کردند.
استخراج پارچه و منسوجات موج دار برای اولین بار در خاورمیانه در اواخر عصر حجر آغاز شد.
پوشیدن لباس های پارچه ای از 100000 تا 500000 سال پیش آغاز شد.
بافندگی اولین بار به عنوان یک تکنیک ایجاد پارچه با قدمت 6500 قبل از میلاد معرفی شد که حتی در پارچه های امروزی نیز رایج است.
اولین ماده ای که برای لباس استفاده می شود الیاف طبیعی است که هم از منابع گیاهی و هم از منابع حیوانی به دست می آید. اینها عبارتند از پنبه، کتان، پشم، چرم، ابریشم و غیره.
اولین الیاف گیاهی مورد استفاده برای استخراج الیاف از دانه کتان است. الیاف کتان 36000 سال قدمت دارند.
چین اولین کشوری بود که تولید ابریشم را بین 5000 تا 3000 سال قبل از میلاد آغاز کرد، جایی که ابریشم از پیله کرم ابریشم اهلی استخراج و بافته می شد.