گل محمدی به نام Trigintipetala (Trigintipetala) به طور گسترده ای در صنعت روغن در بلغارستان استفاده می شود.
طبق نظر عمومی گل محمدی خشک کیلویی از ترکیه وارد شده است و احتمالاً این رقم R. damascena (R. damascena) است.
اگر چنین است، ویژگی های دمشق اصلی باید به شرح زیر باشد.
شاخه های متعدد به سمت بالا، آویزان مانند یک قوس، تا حدی چین خورده، برگ های سبز خاکستری تا حدی مودار، گل های جمع شده در کیست ها.
به طور خلاصه، ظاهری ظریف، عطر گل قوی و طیف گسترده ای از رنگ ها با انتقال از رنگ سفید به صورتی پر رنگ – این شکوه واقعی است!
ما بین «دمشق» و «دمشق همیشه گلدار» تفاوتی قائل نخواهیم شد و آنها را در یک گروه، دمشق‌ها قرار می‌دهیم – این راحت‌تر است.
تا زمانی که گل محمدی چینی در اروپا ظاهر شد، گیاهان گروه داماسک تنها گل محمدی شناخته شده برای اروپایی ها بودند که توانایی شگفت انگیزی برای شکوفه دادن دو بار در فصل داشتند.
یک گونه به نام Bifera (Bifera – دو گل) حتی در زمان رومیان نیز شناخته شده بود.
گونه دیگر، “Tous-les-Mois” (همه ماه ها)، در قرن هفدهم ظاهر شد، و از دهه 1810 کار جدی برای عبور از این گونه های گل محمدی داماسک آغاز شد.
بیشترین علاقه به گروه گل محمدی داماسک توسط وایبرت و جانشینانش نشان داده شد.
در شرکت خود، آنها مقدار زیادی هیبرید تولید کردند.
یکی از آخرین دستاوردها گل محمدی رامبراند بود که در سال 1883 پرورش یافت.
گل های رز کوتاه بودند، با سلامتی خوب، گل های زیبا، اغلب گل های تری و عطر خوش طعمی که به راحتی در شاخ و برگ گل ها جا خوش کرده بودند، متمایز بودند.
انواع مختلفی از گل محمدی گلدار به دست آمد: Bifera (Bivera، دو گل)، با رشد قوسی بلند. پورتلندز.
