در صنعت فرش شاهد شکوه هنر و زیبایی نقوش و رنگ ها هستیم که خلاقیت انسان در آن می درخشد که مهارت و ذوق زیبایی شناختی او را آشکار می کند.
فرش از جمله وسایلی است که شکوهی رویایی و شاعرانه به این مکان می بخشد.
در بین مردم استفاده از سه نوع آن رایج است.
اول از فرش ابریشم سالاری بافته می شود که امروزه بسیار کمیاب و بسیار گران است.
دوم از نخ پشم بافته می شود و امروزه در بازار تجارت بسیار کم عرضه می شود و گران است.
سوم از مخلوط نایلون، اکریلیک و ارغوانی بافته می شود.
برخی از کشورها به ساخت فرش های فاخر با کیفیت و مشخصات فنی و زیبایی اعلا معروف شده اند و ایران، عراق، آلمان و چکسلواکی پیشتاز هستند.
در گذشته صنعت فرش بر بافندگی دستی تکیه می‌کرد که زمان زیادی را می‌طلبد و برای بافنده هزینه می‌برد، بنابراین فرش‌های ابریشمی و پشمی بسیار گران بودند.
امروزه کمیابتر و گرانتر از قبل شده است، زیرا امروزه دیگر حرفه بافندگی دستی وجود ندارد، اما کارخانه های نساجی مکانیکی مدرن انواع مختلفی را تولید می کنند، اما با مشخصات فنی و زیبایی که همان پشمی و ابریشم قدیم بود، نیستند.
انواع جنس نساجی آن بیشتر نایلون است و از کشورهای سوریه، مصر، ایران، عربستان، آلمان، الجیک و غیره فرش وارد می کنیم.
بهترین انواع فرش ایرانی کدامند؟
بهترین آنها ناین، کاشان، اردبیل و پاو ارمنستان هستند.
چگونه فرش پشمی را از فرش نایلونی تشخیص دهیم؟
در پشت فرش بافته شده از پشم (اعم از تار و پود) در انتهای نخ های پشمی گره می بینیم، در حالی که در فرش بافته شده از نخ های نایلونی با ماشین های مدرن گره نمی بینیم، بلکه پشت آن نرم است لمس و قالب گیری شده است.
در مورد نواحی تراش فرش، آنها متفاوت هستند، از 1×1 شروع می شوند و تا 12×4 می رسند و مساحت می تواند بزرگتر از آن باشد.
