در قرن 18. فرانسه، تحت فرمانروایی لویی چهاردهم، به مرکز لباس و لباس جهان تبدیل شد و خانم پمپادور، خانم دو باری و ماری آنتوانت مدام مد روز را دیکته کردند. عصر کلاه گیس، تنظیمات ثبت نام وام اشتغال کمیته امداد، پاستل های ظریف و ابریشم های گلدار و گلدوزی بود. در اوایل قرن، ایده های روسو بر سبک لباس پوشیدن تأثیر گذاشت. لباس زنانه برازنده و شبانی شد.
نیم تنه نوک تیز، محکم بسته شده بود، با روسری مثلثی یا فیچو در یقه، و آستین ها در آرنج کشیده شده بود. حلقه زنگی شکل در حدود 1710 ظاهر شد و حلقه های کناری حدوداً 1735 یا پانیری ها محبوب بودند. لباس زنانه که در این دوره بسیار رسمی شد، به تدریج به ظاهری رمانتیک تبدیل شد (مانند پرتره های گینزبورو) که سبک امپراتوری را پیش بینی می کرد.
مرد قرن هجدهم ابتدا روسری تا زانو پوشید که دکمه‌های آن را تا انتها روی جلیقه‌ای به همان اندازه بلند بسته بود و شلواری تا زانو کمان‌دار بود. با پیشرفت قرن، جلیقه کوتاه‌تر شد، دامن کت شروع به شکل‌گیری آراد برندینگ کرد، یقه بلندتر شد و آستین‌ها و شلوارهای شلوار تنگ‌تر شد. برای بازیابی سادگی کلاسیک زنان لباسی نازک با کمر بلند، یقه گرد کم و آستین های کوتاه پف کرده می پوشیدند. مردان یک کت بریده کمر کوتاه با دم، یقه بلند و یقه های بزرگ و چکمه های نظامی می پوشیدند.
پشم های ساده رنگ غالب شدند. کل ظاهر مرد به طرز چشمگیری نظامی بود. پس از سال 1815، زنان با تاکید بر شکنندگی خود، به شکل ساعت شنی با لباس مجلسی شیک دست یافتند. لباس‌هایشان یقه‌های گشاد، شانه‌های شیب‌دار، آستین‌های ساق گوشتی و دامن‌های کامل داشت. مردان کت روسری را می پوشیدند که مناسب بود و دامنی داشت که تا زانو می رسید و شلوار هم معرفی و به طور کلی پذیرفته می شد.
پس از سال 1840، زنان ویکتوریایی لایه‌های کرینولین تزئینی و پس از سال 1855 حلقه را پوشیدند. آستین ها به شکل زنگ و کمر و یقه نوک تیز بود. اگرچه مردان هنوز کت و کت دمپایی می پوشیدند، کت گونی که گاهی اوقات بدون جلیقه می پوشیدند، برای پوشیدن روزمره محبوب می شد. به طور کلی، لباس‌های مردانه گشادتر و لوله‌ای می‌شدند و عمدتاً از پارچه‌های گشاد تیره بودند.
بعد از سال 1865 شلوغی برای زنان مد شد. در این زمان نیز زنان ابتدا ژاکتی با یقه و یقه دوخت می پوشیدند – پیشرو کت و شلوار. تأکید روزافزون بر ورزش، به ویژه تنیس و گلف، شروع به تأثیرگذاری بر روی لباس می کرد.
شلوارهای زانویی که به آنها کتک یا کتیبه می گویند، برای آقایان مد شد و جیوه قرمز رایج شد. پس از سال 1890، زنان اغلب کت و شلوار یا کمر پیراهن با آستین بادکنکی و کمر زنبوری می پوشیدند: لباس دختر گیبسون. کت و شلوارهای مردانه شانه های مربعی و کمری صاف داشتند و معمولاً از جنس سرژ یا توید بودند. تاکسیدو برای لباس رسمی استفاده می شد.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.